Voedselveiligheid
en -integriteit

Vóór 1919 liep de consument nog het risico om met water aangelegde melk te kopen of meel met een handje zand. Toen de wet er eenmaal was, moest voedsel in het handelsverkeer aan duidelijke eisen voldoen. Wie de eisen ontdook, kon behalve weglopende klanten straf verwachten.

Anno 2019 zijn er nieuwe uitdagingen. Het aantal gevallen waarin de rechtspraktijk, in plaats van het parlement, moet uitmaken wat wet is, lijkt te groeien.

De snelheid waarmee nieuwe (duurzame) technologieën zich ontwikkelen, plaatst handhavers, (bedrijfs-)juristen en rechters voor vragen waarop de wet geen duidelijk antwoord heeft. Wanneer is een nog onbekend product veilig voor menselijke consumptie? Wie beslist welke risico’s de samenleving moet aanvaarden?

Onderwijl leidt de snel veranderende moraal tot vergaande conflicten over de betekenis van taal. De framboos op een zakje thee, moet van het Hof in Luxemburg in je kopje terug te vinden zijn. Daar hadden de rechter en de Reclame Code Commissie (RCC) 20 jaar geleden vermoedelijk om moeten lachen.

Vrouwe Justitia moet consistent zijn in haar oordeel. Is zij dat niet, dan loopt ze het risico een verschil te creëren tussen de wetsregel en de toepassing ervan. Zo'n verschil wijst op willekeur en ondermijnt zowel het vertrouwen in de wet als in degenen die haar toepassen en handhaven. - Minder